Alaska zonder woorden.

Twee weken ben ik nu al terug in het land. De jetlag is al een tijd achter de rug, ook het zachte bed en de warme douches ben ik alweer helemaal gewend (dat ging snel trouwens, heel snel). Internetverslaving? Check. De werksleur? Check.

En toch zit het nog zo diep en denk je er constant aan terug. Herinneringen schieten als een constante stroom van beelden door mijn hoofd. De achtergronden op mijn pc en gsm zijn dan foto's van adembenemende uitzichten die me zonder enige moeite in gedachten terugvliegen naar die 'last frontier'. Ik laat jullie graag even meegenieten van een stukje Harding Icefield. Ik schrijf 'een stukje' want deze ijsvlakte is maar liefst 900 vierkante kilometer groot.

De zomer in Alaska was daar niet wat ze normaal gewend zijn. Er waren soms wat veel wolken en een regenbui of hagelstorm hoorde er ook wel eens bij, maar de dag die wij hadden uitgekozen om de klim te doen naar Harding Icefield werden we beloond met wijdse opklaringen. We konden genieten van een spel van wolken en zon boven de wijdse, verblinde sneeuw. Je werd er stil van... genieten van de stilte en het uitzicht. Alaska op zijn best.