neuzen van zalmen

Op zoek naar een lekker avondmaal belanden we in Seward aan de haven. Er heerst een gezellige drukte op de kade. Een vismarktje. Vreemde kleuren, vreemde vormen. Nieuwsgierig lopen we rond en geven onze ogen de kost. De versgevangen vis wordt ter plaatse deskundig gefileerd, onder het toeziend oog van menig toerist rondom ons. De kant en klare stukken gaan vlot over de toonbank. Watertandend genieten we van de bedrijvigheid...

Een paar uur later lagen er negen stukken vis op onze barbeque. En nu nog steeds komt het water me in de mond als ik eraan terugdenk.

voor altijd op zoek...

Een reis naar Alaska staat gelijk aan een aaneenschakeling van 'waw-momenten'.

Bij wijze van voorbeeld: de adrenaline die door je lijf raast als je voor het eerst tijdens een trektocht een moeder-grizley tegenkomt met haar twee jongen. Waar je, om hen zorgvuldig te ontwijken, je sandalen aantrekt om een gletsjerrivier te doorkruisen. Waar dat tien-minuten oude water als messen aanvoelt en waarbij de koude langzaam langs je benen omhoog kruipt om uiteindelijk op je adem te pakken. Waar die drie immense beesten je bezig zien en vervolgens - als was het maar om te tonen wie de sterkste is - met groot gemak de rivier induiken en overzwemmen. Waar de moeder zelfs even tijd neemt om halverwege met haar welpen te spelen, en waar wij vervolgens op onze stappen terug mogen keren naar de oever om een andere weg te zoeken.

Maar ook, een ander voorbeeld, de autorit naar Seward, waar ik aan het stuur zat en waar de gigantische wolkenformaties elkaar ondertussen afwisselden, was één van die waw-momenten. En dan vooral die ene fractie van een seconde waar ik, vanop een heuveltop, rechtsom over mijn schouder kon kijken en daar een beeld mocht aanschouwen dat me rillingen bezorgde. Een combinatie van regenbuien en zonnestralen. Een pallet aan groenen in het gras en een lucht die overliep van geel over rood naar paars tot zelfs gitzwart. En dat alles nog eens weerspiegeld in een aaneenschakeling van meertjes en plassen beneden in de vallei. Een foto die ik op dat ogenblik alleen maar in mijn hoofd kon maken want er was geen mogelijkheid om de auto aan de kant te plaatsen. Maar het is een beeld dat op mijn netvlies gegrift staat en waar ik vanaf dat moment constant op zoek naar was, ben en zal blijven... Misschien is het beter zo, misschien valt het allemaal niet op beeld te vatten en moeten we het gewoon beleven en herbeleven... Misschien moet ik gewoon terug...

Daar in de verte, zo'n kwartiertje terugrijden langs de weg, beleefde ik die ene seconde. Dit beeld beschrijft slechts een fractie van wat me daar overkwam: pure schoonheid, een veelvoud van wat ik hier nog wanhopig probeerde vast te leggen...

Over het weer...

- Alaska jong! Is dat daar niet, euhm, allee ja, is dat daar nie vree koud?
- Da valt wel mee...
- Echt? Welk weer dan?
- Vanalles. Het ganse gamma. Tussen de 10 en de 25 graden. Zon, regen, bewolkt, mist, wind, hagel...

Vreemd hoe de mensen hier zo direct naar het weer vragen. Vreemd, maar ook een stukje logisch. Het weer zit in onze cultuur ingebakken. Helemaal anders dan in daar in Alaska...

- Excuse me. Do you know the weather forecast?
- Huh?
- The weather. Tomorrow...
- O... no sorry... I don't know.

Het houdt hen niet bezig. En wat zou het ook... het is zo veranderlijk. Zo extreem veranderlijk... Als we dan toch ergens voorspellingen te lezen kregen waren ze zo betrouwbaar als die van Armand Pien destijds... En veel is er toch niet aan te veranderen. Gewoon nemen wat op je afkomt. En daarvan genieten. Al voorspelt het niet veel goeds...

Alaska zonder woorden.

Twee weken ben ik nu al terug in het land. De jetlag is al een tijd achter de rug, ook het zachte bed en de warme douches ben ik alweer helemaal gewend (dat ging snel trouwens, heel snel). Internetverslaving? Check. De werksleur? Check.

En toch zit het nog zo diep en denk je er constant aan terug. Herinneringen schieten als een constante stroom van beelden door mijn hoofd. De achtergronden op mijn pc en gsm zijn dan foto's van adembenemende uitzichten die me zonder enige moeite in gedachten terugvliegen naar die 'last frontier'. Ik laat jullie graag even meegenieten van een stukje Harding Icefield. Ik schrijf 'een stukje' want deze ijsvlakte is maar liefst 900 vierkante kilometer groot.

De zomer in Alaska was daar niet wat ze normaal gewend zijn. Er waren soms wat veel wolken en een regenbui of hagelstorm hoorde er ook wel eens bij, maar de dag die wij hadden uitgekozen om de klim te doen naar Harding Icefield werden we beloond met wijdse opklaringen. We konden genieten van een spel van wolken en zon boven de wijdse, verblinde sneeuw. Je werd er stil van... genieten van de stilte en het uitzicht. Alaska op zijn best.

memoremies.net

Graag stel ik jullie op de hoogte van de geboorte van mijn nieuwe website: www.memoremies.net. Een kleine portfolio met een aantal van mijn foto's opgedeeld per thema, om snel een beeld te krijgen.

Neem gerust een kijkje. En later nog eens, want het is een jong veulen, en wat typisch is aan jonge veulens is dat ze in hun eerste maanden wel snel veranderen. (en dat is niet alleen zo met veulens, schijnt het). Maar genoeg gezeverd, ik ga er één op drinken. Schol!

In het bos (2)

In het bos...

museum of the north

Fairbanks, tweede grootste stad van Alaska. Wat plat gezegd zoveel betekent als 'er valt geen hol te beleven'. Ja, een universiteitsstad, maar dan zonder het bruisende studentenleven. Ok, het was misschien midden juli, maar dan nog... Ik wed dat het aantal studentenfuiven in oktober op één hand te tellen zullen zijn. Maar genoeg over wat er niet is... Even naar wat er wél is. Wél staat er een hypermodern gebouw met daarin het 'museum of the north'. Binnenin was het evenmin 'my cup of tea'. Vandaar... 35 minuten later en 9 dollar armer stond ik lekker opnieuw buiten, met het fototoestal in de hand. Lovely building...

Mount Mckinley

De weersvoorspellingen in het Denali National Park info center beloofden niet veel goeds. Iedere dag showers, en grijs... Toen we echter met de bus vertrokken klaarde het steeds meer op om ons op een bepaald moment vol zicht te geven op deze prachtige berg: Mount McKinley. Eén van de vele waw-momenten uit de reis...